แรงบันดาลใจจาก Bang Bang Club กลุ่มช่างภาพที่ถ่ายภาพสงคราม Kevin Carter เป็นเจ้าของภาพอีแล้งจิกเด็ก ถ่ายจากเอธิโอเปียนี้เอง และได้รับรางวัลพูลลิเซอร์

แต่เขาก็ถูกสังคมประณามอย่างมาก เหตุไม่ได้ให้ความช่วยเหลือเด็กคนนี้ …

Kevin Carter ซึ่งมีปัญหาทางด้านจิตใจอยู่แล้ว ยิ่งคิดมาก จนในที่สุดก็ปลิดชีวิตตนเองด้วยการฆ่าตัวตายโดยวิธีการรมควันตัวเอง เราก็ได้แต่ถามตัวเองว่า เราควรจับภาพนั้น หรือไล่นกหนีเพื่อช่วยชีวิตเด็ก คุณธรรม จริยธรรม อย่างไหนต้องใช้

วกกับมาแรงบันดาลใจอีกครั้ง มันทำให้อยากไปในพื้นที่ยังดิบนี้อยู่ อยากไปชนเผ่าที่ยังไม่เคยไป อยากถ่ายตาม Joey Lawrence ที่ใช้กล้องมินเดี้ยม ยี่ห้อ Phas one ถ่าย มันงามมาก โหยหาที่จะตาม เป็น มายไอดอลเลย แต่ฝันก็ได้แต่ฝัน

ถ้าไม่ลงมือทำ ต้องขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีที่เรียกใช้ ให้มาจัด ดูไฟ ดูทริปช่วย ลำพังตัวเองคงไม่มีปัญญามาแน่ๆ ต้องขอบคุณแม่ล้า Shara Wouters มากๆเลยนะครับ และที่ขาดไม่ได้ที่คอยเชียร์ให้ก็ โนอาร์ กะ แพทตี้ ขอบคุณเพื่อนๆที่คอยสนุบสนุนมากๆนะครับ มันไกลมากๆเลย แต่มันใกล้ความขัดแย้ง ทั้งแคนย่า โจรสลัดโซมาเลีย ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่ซูดาน ไว้มาโม้ใหม่ ไว้ได้ไปได้สัมผัสจะมาเขียนอีก อิอิ ตอนนี้รอๆบิน

การเดินทางหรือข้อมูลชนเผ่าก็หาอ่านได้จากเนตหรือสมาชิกได้เนาะ งั้นผมก็จะมาเล่าเรื่อง เอธิโอเปียกับธรรมะ ละกันอิอิ Hallelujah รถผู้นำแม้นเส้นทางจะโหดเพียงใด มีเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาในป่าที่ใด รถนำก็ไม่เคยที่จะหลงทาง แต่ต้องรักษาระยะห่างตามให้ติดไว้ เพราะไม่งั้นจะได้อ่านไลน์ถนนใหม่ทำให้เสียเวลาและติดหล่มได้

รถคั้นที่สองเดวิดเป็นคนขับ คุณพ่อลูกหนึ่งจากเมืองแอดดิส เป็นคนใจเย็น เย็นขนาดที่ไม่ยอมเปิดแอร์ ฮ่าๆ วันท้ายๆ ตามคันหลัง กินฝุ่นเดฟเลยยอมเปิด แม้นจะเสียงสายพานดังก็ตาม ผมนั่งหน้าคู่กับเดฟ ภาษาอังกฤษเดฟดีกว่าผมมาก ถ้าพูดประโยคยาวๆ แน่นอนผมฝังและประมวลผลตามไม่ทันแน่ เพราะคลังภาษาในส่วนความจำผมมีน้อยมาก ได้แต่หัวเราะ ยิ้ม และฟังเพลงไป

เดฟมารับพวกผมที่มีแฮ็ค เฮียบอย และก็ผมที่สนามบิน Jimma เป็นสนามบินภายในที่บินมาจาก Addis Ababa ผมกะแฮ็คเป็นคนง่ายๆให้เหลือก่อนค่อยเอาอะไรก็ได้ง่ายๆ (วันหลังๆมาโดนยุบตี้ ให้ไปรวมตี้ใหม่เพราะรถเดฟต้องขนอุปกรณ์ครัว เต้นท์) รวมทั้งเต้นท์ ก็เหลือก่อนค่อยเข้าพัก

ความคิดมีแรงดึงดูด

ผมกะแฮ็คพักที่เดียวกัน โชคดีที่แฮ็คฟังธรรมะ ซึ่งผมก็ฟังเป็นประจำและนั่งภาวนาสมาธิบ้าง ทำให้ไม่รบกวนกันในการพักผ่อน ถ้าเป็นคนอื่นคงโดนว่าเปิดอะไร อิอิ (วันนึงที่แอดดิส เช้าผมก็ตื่นเช้าตีสี่นอนเต็มอิ่มทั้งบนเครื่องและหัววัน ไม่รู้จะทำอะไร ก็ลองนั่งสมาธิเล่น ได้ยินแต่แฮ็คว่าผมละไม่กล้าขยับเลยได้แต่ค่อยๆทำค่อยๆตื่นกลัวรบกวน แหะๆ จริงๆก็ไม่รบกวนหรอกนั่งเล่นๆไปเพลินๆดีฆ่าเวลา)

วันนึงที่เมือง Mizan โรงแรมที่พักระหว่างทาง ตีสี่อีกตามเคย สมาธิจะได้รับการทดสอบ ผมก็ตื่นขึ้น ไม่รู้จะทำอะไรนอนมาอิ่ม ก็นั่งขดขาเข้ามาในท่าสบายๆ หลับตา รู้ลมหายใจเข้าออกๆไป มีความคิดพุดขึ้นมากก็รู้มัน ไม่นาน อัลลาาาาาาาา ตามเสียงโทรโข่งก็ดังขึ้น เราก็เอาจิตมาจับที่ลมต่อ แต่มันก็ยังจะไปจับที่หู อ้อ มันเป็นอนัตตา อย่างน้อยๆก็ได้รู้ธรรมะเนาะคิดว่างั้น

เหมือนนั่งรถมาร้อน เราก็รู้ไปว่าร้อน เปิดกระจกลมพัดเอา มันก็แค่ร้อน ทำไมต้องขุ่นใจด้วย อย่างน้อยๆเราก็ได้ภาวนาไปด้วย ไม่ทิ้งเวลาไปเปล่าประโยชน์ อิอิในแอดดิส อาบาบา มันล้างความจำผมไปหมด ตอนแรกมานี้คิดว่าจะเป็นประเทศจน ผู้คนผอม หัวโต พูงโล อากาศร้อน แห้งๆไม่มีต้นไม้ ..แต่ผิดหมด

บ้านเมืองเข้าขั้นว่าเจริญประมาณว่าโคราช ขอนแก่น อากาศดีมาก ออกไปทางหนาว แต่แดดแรง ผมกับแฮ็คนอนเต้นท์ได้ขดอยู่เพราะไม่ได้เตรียมตัวรับมือกับอากาศหนาวในตอนกลางคืน (แฮ็คต้องเอาถุงเท้ามาสวมที่มือป้องกันความหนาว เสื้อผ้าอีกสามชั้น ฮ่าๆๆ จนวันที่สามเข้าหมู่บ้าน เลยคิดว่าไม่ไหวกันต้องซื้อผ้าห่มกันละ ได้มาคนละผืน คิดว่าวันสุดท้ายจะให้ชนเผ่าไม่เอากลับ แต่ก็เอากลับไว้ที่ระลึกช่วยชีวิตเรา ฮ่าๆ)

ทันทีที่ถึงเผ่าที่ Omo Valley ความหวังก็มาตกอยู่ที่ผม คิดสิโจ้ จัดสิโจ้จะเอาไง ในใจก็เว็บขึ้นมาเรื่องที่แฮ็คเล่าให้ฟังว่า

ลักษณะของคน แบ่งออกเป็นสี่จำพวก 1 กระทิง 2 หมี 3 อินทรี 4 หนู กระทิง ก็จะมีนิสัย พุ่งชนเข้าใส่ตะลุย ไม่ย่อท้อ หมี หลักการ ทำเป็นขั้นเป็นตอนละเอียดรอบคอบ อินทรี มองภาพกว้างเป็นผู้นำผู้คิดและวาวแผน หนู ตามใจ ขี้กลัว ยอม ขี้เกรงใจ

แฮ็คก็ว่าผมมีทุกอย่าง แต่ผมก็ไม่แน่ใจละ (แฮ็คว่าแฮ็คเป็นหนู กระทิงบ้าง แต่ขาดอินทรี) หัวกิลเราก็หลบไปถ่ายงานที่แกอยากถ่าย เราก็ยืนงงในดง Suri สิ ฮ่าๆ โชคดีที่เฮียบอยดึงสติกลับเข้าร่าง เข้าจ้างเรามาจัดไฟ งั้นเราก็จะจัดให้ ใครอยากถ่ายก็มาต่อคิวถ่ายละกัน ซึ่งผมก็จะเฝ้าในสเตชั่นนี้

แน่นอนผมจะไม่มีรูปในสเตชั่นอื่นแน่นอน ไม่เป็นไร เราควรมีฉันทะ ความพึงพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ถ้าเราอยากได้ อยากมี อยากเป็น คิดไปมันก็มีแต่จะเป็นทุกข์ แพทตี้บอกพี่มาไกลมากแล้ว แค่ได้มาก็เป็นประสบการณ์ที่ดีแล้ว ต้องขอบคุณคุณแม่หล้านะ ใช่ตามที่เพื่อนสาวกล่าวมา

จัดไฟเสร็จ ปัญหาก็ตามมา มันมักสลิป ผมต้องคอยดูใกล้ๆกลัวว่าแฟรชจะดับไป แบบก็ต้องจัด รูปก็ต้องถ่ายให้โปรไฟล์ลูกทริป ทำไงละทีนี้ ได้ภาวนาอีกละ เราก็ค่อยๆทำไปทีละอย่าง ตามขั้นตอน รีบไปก็มีแต่จะลนลานทำงานไม่สำเร็จ เราก็ทำหน้าที่เราไปดูแลสเตชั่นแฟรชเราไป เพื่อให้ลูกทริปได้รูปที่หลากหลาย

ทั้งแสงธรรมชาติและแสงสังเคราะห์ บางทีก็อาจดีเหมือนตามแต่เฮียบอย แต่ก็ไม่ทั้งหมดเฮียมาช่วยในสเตชั่นนี้มากกว่า ช่วยยกขาไฟที่ผมต้องหอบพลุงพลังคนเดียว ช่วยมาตั้งไฟประกอบแฟรช ช่วยที่ซีนถ่าย ซึ่งผมทำคนเดียวไม่ได้แน่ๆ ลำพังจัดแสงจัดแบบก็ยากแล้ว ต้องมาจัดการกับ เอธิโอเปียนมุงนี้สิไม่ธรรมดา ฮ่าๆๆ

ถ้าเห็นจัดเสร็จก็สามารถมาต่อคิวถ่ายได้ เราจัดไว้ให้แล้ว พอถ่ายซีนใหญ่เสร็จก็สามารถถ่ายโปรไฟล์กับชนเผ่าต่อได้ ได้รูปสวยๆแสงงามๆไปโพสต์ได้

ทริปนี้ผมยังได้ขอรับบริจาคเวชภัณทยารักษาโรคไปด้วย บริจาคให้อนามัยที่เรายังขาดแคลน มีของไปให้ชนเผ่า แฮ็คเอาปากกาไฟแช็ค รวมทั้งหมวกตัวเอง เสื้อผ้า แก้วน้ำ อะไรที่ให้ได้ให้ไปหมด

แหม พ่อพระเวส ทานหมดเลย อนุโมทนาสาธุ มันก็ทำให้เราชื่นใจอิ่มเอิ่มใจ นี้ละเนาะที่เขาว่าบุญ บุญก็คือความรู้สึกนี้ละ เวลาใกล้ตายจะหมดลมหายใจผมก็จะนึกถึงบุญที่ได้ทำมา ผมคงได้ไปที่ชอบๆแน่ อิอิ

และวันกลับ ผมก็ไปเลือกของฝาก เป็นกาแฟเอธิโอเปียอันขึ้นชื่อ

ซื้อไปสองถุง ๆ ละ17 usd และเท๊กธงเอธิโอเปีย เป็นเงิน 35$นี้ละ ผมจ่ายใบ 300 เบียไป เพื่อไม่ให้เหลือ มันคงมาใช้ที่ไทยไม่ได้ และจ่ายไปอีก100$ เพื่อจ่ายส่วนต่าง จ่ายเสร็จก็ออกมา ดูเงินที่ในมือมีใบ 100 20 5 $ ผมก็ถามเพื่อนว่าเกินใช่ปะ เพื่อนก็บอกแล้วแต่คิดเอง ผมก็คิดว่าเราไม่ควรเอาของคนอื่น ผมก็เอาไปคืนซึ่งใบ100ที่ให้มา นางน่าจะให้ใบ 50 มามากกว่า เถียงกันไปมา พี่น้องก็เลยมาช่วย (ภาษาอังกฤษผมก็ไม่ได้แข็งแรง อิอิ)

ไปๆมาๆนางก็คิดผิดจริงๆผมก็คืนเงินที่เกินมา สบายใจ ศีลผมก็ยังรักษาไว้ได้ ตายไปผมก็ก็จะนึงถึงศีลที่ผมได้รักษานี้ละ ได้ทั้ง ทาน ศีล ภาวนา ถือว่าทริปนี้คุ้มมากๆแล้ว อิอิ ไว้จะมาเล่าใหม่ สวัสดี